De afgelopen 2 jaren zijn voor ons, net zoals voor veel mensen, een eye-opener geweest. Eind 2019 namen we allebei een sabbatical van werk, om een half jaar door Azië te reizen. (Lekker getimed, inderdaad!) In 3,5 maand reisden we door Thailand, Laos, Vietnam, Bali en de Nusa’s, Sydney en Nieuw-Zeeland.
Dat we zo’n moordend tempo hadden was achteraf maar goed ook, want in Nieuw-Zeeland was het in Maart 2020 over met de pret. We kwamen er vast te zitten, hadden plenty of time om na te denken over wat we nu echt wilden, en daar waren we al snel over uit; dat hele fulltime werken beviel ons voor geen meter.
Na onze terugkomst werkten we allebei nog een klein jaar, zegden toen de banen op, verkochten ons huis en kochten een campertje. In ons bruine monster trokken we de lente en zomer van 2021 door Europa. Via Frankrijk togen we naar Italië, Oostenrijk en Duitsland op ons dooie gemak.
In het najaar reden we terug naar Nederland om te trouwen en toen… zaten we een beetje vast. De camper was ons niet avontuurlijk genoeg. We konden er niet overal mee komen, hij mocht niet overal staan en we konden niet zo flexibel zijn als dat we wilden. En dus werd de camper verkocht en tikten we een oude 4×4 op de kop, gooiden er een daktent op en maakten plannen om ermee naar China te rijden.
Die plannen vielen al snel in het water, door corona en de herfst sloten er steeds meer grenzen en hoewel het ons tot nog toe goed gelukt was om te reizen, zou het nu lastig worden. Er kwam weer een nieuw plan: naar Zweden! Wildkamperen, de tent testen en afwachten wanneer we de reis weer op konden pakken.
Eind oktober ’21 vertrokken we naar Zweden. We kampeerden in de bossen op de mooiste plekken, totdat het echt te koud werd ’s nachts. We wisselden de tent in voor huisjes en hielden intussen ook onze ogen open, want Zweden beviel ons goed, en aangezien we geen huis meer hadden, was een vakantiehuisje best een optie.
Dat vakantiehuisje werden er 7. In Värmlands lan kwamen we een klein vakantieparkje tegen, niets meer dan een paar stuga’tjes met uitzicht over een golfbaan, en een klein woonhuis. We waren op slag verliefd, dachten ‘why the fuck not’, en deden een bod. Een week later was het van ons.
We besloten dan maar meteen volledig te emigreren, wat wonder boven wonder vrij soepel verliep en zetten een bedrijfje op. Een beetje spontaan was het dus wel. Pluspunt: tijd om erover te stressen heb je niet.
En nu? Ons parkje loopt voorspoedig, we genieten van het Zweedse leven en zijn van plan het hier nog een jaar of 3 te runnen, ervan uitgaande dat het goed gaat. En als het leuk is is het leuk, dus wie weet hoe lang we hier nog zitten!
> Nieuwsgierig naar ons parkje? Check hem hier!
1 comment
En het staat op een prachtplek!