Nusa Penida overslaan? Die hoor je niet vaak, maar je leest het goed. Elke zichzelf respecterende Instagrammer trok de afgelopen jaren naar Penida en al nemen we onszelf niet zo serieus, wij ook. En ook al zijn we blij dat we hem van de lijst af hebben kunnen strepen, achteraf gezien hadden we hem prima over kunnen slaan. Het is een impopulaire mening als je afgaat op het aantal blogs en posts over Penida, maar hou je vast, we vertellen je er zo over.
Het is namelijk ook makkelijk te begrijpen waarom het eiland wél zo geliefd is. Het is goed te doen met de boot vanaf Bali, de foto’s van de witte stranden en palmen zijn fantastisch, en een 10 voor island vibes. Om deze dingen hadden wij 3 nachten geboekt, maar een dagtrip is zeker haalbaar.
Waarom waren wij dan toch niet zo’n fan?
1. Het gebrek aan toegankelijke stranden
De stranden zijn absoluut prachtig, mocht je dat niet kunnen zien door onze amateuristische fotografie kwaliteiten. Klein probleem; ze zijn slecht bereikbaar. Om op Diamond Beach, hier beneden op de foto, Atuh Beach en Kelingking Beach te komen staat je een pittige hike te wachten. En je weet, what goes down must come up. Of zoiets. En zeker voor Kelingking, is de tocht naar beneden ook niet per se een eitje. Tel daar de hitte en de vochtigheidsgraad bij op en je hebt een serieuze workout te pakken. De klim naar beneden (en dus weer omhoog) staat bekend om zijn lastigheid, de handrailingen zijn kapot danwel afwezig en het is een steile, gladde tocht.
Het enige strand wat wel goed bereikbaar en dus druk is is Crystal Beach. Hoewel je echt niet teleurgesteld zult zijn, kan het, afhankelijk van waar op het eiland je bent, nog best een tocht erheen zijn.
2. Het aantal Instagram toeristen
Ja, ook schuldig. Wij waren er een klein beetje op voorbereid en eerlijk is eerlijk, wij wilden ook onze foto’s maken, maar het niveau hadden we totaal onderschat. Waar je nog vaak hoort om voor 9 uur in de ochtend bij Kelingking te zijn om voor de massa (en de schaduw over het strand) te zijn, is dat al niet meer van toepassing hier. Het zelfde geldt voor het einde van de dag, al rond zonsondergang iedereen zich naar het westen van het eiland spoedt waardoor er soms gevaarlijke situaties ontstaan.
Fun fact, We dachten ook eens ‘we doen een Insta-ding’ bij Diamond Beach, maar raakten zo bevangen door de hitte en vochtigheid dat een van ons, ik zeg niet wie, aan de rand van een paniekaanval stond. We hebben in het wilde weg een halve minuut staan klikken en wisten toen niet hoe snel we weg moesten komen voor we smolten. Serieus; als jij daar gestaan hebt in je jurk en make-up, respect.
3. De rijen en de betaalde foto’s
Het hoort er, zie hierboven, een beetje bij, maar wij waren toch een beetje verrast dat er bij sommige plekken (sowieso bij alle hierboven genoemde), er dikke rijen stonden voor die perfecte foto. Zo verrast dat we het in eerste instantie niet eens in de gaten hadden en de rij gewoon voorbij liepen en vervolgens teruggefloten werden. Beetje gênant. En hoewel je zo wel je foto kunt maken zonder andere mensen erop, voelt het toch een beetje raar.
Daar bovenop, op sommige plekken worden donaties gevraagd, of doodgewoon cash voor je je foto maakt. Gezien het feit dat Nusa Penida nog een ‘off the beaten track’ eiland was tot een paar jaar geleden en de locals totaal overrompeld door de massa’s toeristen, snapten we het wel. Als ik opeens een attractie in m’n achtertuin zou hebben wilde ik ook wat verdienen aan alle mensen op m’n terrein. Het heeft 2 kanten; in sommige gevallen wordt het geld gebruikt voor onderhoud, maar geld betalen voor een foto van een openbaar strand blijft toch apart.
4. Werkzaamheden
Het is algemeen bekend dat de wegen op Penida slecht zijn. Wij zijn best goede scooter chauffeurs, maar hadden er best een beetje moeite mee. Hoevaak we niet over rotsen geschuurd hebben met de onderkant… het is een wonder dat er geen kosten (of ongelukken) bijgekomen zijn. De grote weg was over het algemeen prima, maar zodra je eraf gaat en de kleine weggetjes op is het opletten geblazen. We hebben zoveel mensen in verbanden en pleisters gezien dat het best een reality check was.
Omdat er zo’n toestroom van toeristen is, moeten die ergens heen en moet er druk gebouwd worden aan accommodaties. Er zijn ontzettend veel half afgebouwde resorts en hotels, wat weer resulteert in een grote berg afval. Allemaal begrijpelijk en het is aanpoten voor de locals. De kapitalisatie is logisch, maar wat orde in de chaos zou geen kwaad kunnen.
Goed om te weten
- Hoe kom je er? Het is een tochtje van ongeveer 45 minuten vanaf de pier in Sanur tot Nusa Penida.
- Jezelf verplaatsen: Als je goed kunt rijden: huur een scooter! Anders huur je een privé chauffeur via je hotel. In een dag rij je dan het eiland rond
- Waar verblijven? Wij trakteerden onszelf en kozen Reynten Hill, met een super infinity pool!
- Cashflow: Er zijn een paar ATM’s op het eiland, maar neem voor de zekerheid altijd cash mee.
Hebben we spijt van Nusa Penida? Zeker niet. Zouden we het de volgende keer overslaan? Yup. Als je content nodig hebt voor je socials is het een prachtige plek (ook als je geen content nodig hebt trouwens), maar je kunt alles prima in een dag doen als je een auto tot je beschikking hebt.
En vergeet ook zeker Nusa Lembongan niet, het kleine broertje van Penida. Ook niet onontdekt, maar wel rustiger en ook zeker mooi!